Restaurant Horiatiko |
Het geheim van Dimitris; de eerste
kennismaking
Op ons terras zit ik in het zonnetje na te
denken over de vragen die ik Dimitris deze week ga stellen. In gedachten ga ik terug naar vorig voorjaar;
onze eerste kennismaking met hem en zijn restaurant.
Vanuit ons vakantieadres wandelen we richting
de restaurants in de buurt. De eigenaar van het eerste restaurant nodigt ons
vriendelijk uit om bij hem zijn Griekse gerechten te komen proeven. In zijn
grote restaurant en ook op het terras is geen gast te ontdekken. “We kijken nog
even verder”, laten we hem weten.
Het nabijgelegen restaurant, Horiatiko, is
druk bezocht. Zowel binnen als ook buiten vele gasten. Vreemd denk ik, maar
laten we daar maar eens kijken of er nog een tafeltje vrij is.
Een lachende man komt op ons afgelopen, geeft
ons een hand, stelt zich voor als Dimitris en vraagt of we deze avond zijn gast
willen zijn. Ook zijn neef Stelios komt zich even voorstellen en vraagt wie we zijn,
waar we vandaan komen en waar we logeren. Er wordt in de gezellige drukte snel
een tafeltje voor ons geregeld, Dimitris komt de kaart brengen en vertelt ons
dat zijn vrouw, die in de keuken van het restaurant de scepter zwaait, een
geweldige kokkin is.
De drankjes worden geserveerd en bij het
opnemen van de bestelling neemt Dimitris de tijd even wat extra informatie te
geven over de gerechten en te informeren naar onze speciale wensen.
Tijdens het eten komt Dimitris met een
glimlach op zijn gezicht nog even een biertje en wijntje brengen. “Van mij,
fijn dat jullie mijn gast zijn”.
Wij kijken onze ogen uit; elke gast die binnen
komt of weg gaat krijgt een hand, een kus of een omhelzing. Er lijkt
ruimschoots de tijd om met iedereen even een praatje te maken, ondanks de vele
gasten in het restaurant.
Ook valt het ons op dat veel gasten elkaar
begroeten met een hand, een kus, omhelzing.
Het eten smaakt lekker, we genieten van een
genoeglijke avond en vragen om de rekening. De rekening komt vergezeld van een
dessert en een karafje Raki.
De buurman aan de tafel naast ons heft zijn
glas Raki en brengt een toast uit. Dimitris stelt ons aan hem en zijn vrouw
voor en laat ons met z’n vieren in gesprek achter.
Die avond hebben we nog lang zitten praten met onze Engelse ‘buren’ die op Kreta hun huis hebben en bij de aankoop van dat huis ook per ongeluk beschikken over een prachtige olijfboomgaard.
Die avond hebben we nog lang zitten praten met onze Engelse ‘buren’ die op Kreta hun huis hebben en bij de aankoop van dat huis ook per ongeluk beschikken over een prachtige olijfboomgaard.
Die week eten we iedere avond bij Dimitris en
Stelios, elke avond is een feestje. Je welkom voelen, gezien worden, lekker
eten en kennis maken met gasten, vrienden en familie.
Toen we deze week weer voor het eerst naar het
restaurant liepen vroegen we ons af of hij ons nog zou herkennen.
We lopen het trapje op bij zijn restaurant en daar is hij. Komt op ons af, een hand, een omhelzing en hij vraagt ons….”nog steeds fan van Vitesse”?
We lopen het trapje op bij zijn restaurant en daar is hij. Komt op ons af, een hand, een omhelzing en hij vraagt ons….”nog steeds fan van Vitesse”?
Morgen heb ik met Dimitris afgesproken bij hem
een kopje koffie te komen drinken en ik ga hem zeker ook vragen: “Dimitris, wat
is je geheim”?
Hij herkende ons zelfs na 10 jaar nog!
BeantwoordenVerwijderenEcht een top restaurant en super geweldige mensen!
geweldig he, zo herkenbaar en wij komen er ook zo graag. Het zit daar altijd vol!
BeantwoordenVerwijderenwat leuk, zal hem de groeten doen! Vandaag schrijf ik over zijn gasten, morgen over zijn personeel en mijn laatste blog zal gaan over wat ik daarvan meeneem in mijn koffer naar Nederland.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet, Charlotte