Bij het nalezen van mijn blogs over Dimitris geheim denk
ik een parallel te zien met Ingvar Kamprad, de oprichter van Ikea. Ik realiseer
me dat Dimitris in zijn restaurant Horiatiko veel Scandinavische gasten heeft.
Zou dat toeval zijn?
Personeel
is familie
Ook Ingvar Kamprad schenkt, net als Dimitris,
veel aandacht aan zijn personeel. Op een personeelsfeest van Ikea omarmde hij
alle 1.000 aanwezige medewerkers om zijn gevoel van verbondenheid met hen uit
te drukken.
Men werkt niet alleen bij Ikea, maar is fervent
aanhanger van de visie van zijn verkondiger.
Geen stropdas, geen eigen kantoor, maar een platte
organisatie. Dat geeft vorm aan de gelijkheid die Kamprad belangrijk vindt.
Zo blijven communicatiekanalen volgens Kamprad kort, eenvoudig en natuurlijk. Ieder spreekt elkaar aan met je en jij en noemt elkaar bij de voornaam. Tutoyeren biedt volgens
hem de mogelijkheid om waarden als openheid, verdraagzaamheid en saamhorigheid
inhoud te geven.
Klanten zijn vrienden
Ikea-klanten lopen door de winkel en hebben
het gevoel dat ze zich onder gelijkgezinden bevinden. In een familiaire en
ongedwongen sfeer. Het personeel maakt een ontspannen indruk. Het familiegevoel
lijkt wel overgesprongen op de klanten. En als beloning voor het harde werken
van de klant, reken maar dat ik uit ervaring spreek met twee dochters die
gestudeerd hebben en wel zes keer verhuisd zijn, is er bij de kassa (waar je
met je familycard kan profiteren van voordelen) een hotdog of een soft ijsje.
Dit gevoel herken je in het restaurant van Dimitris en Stelios. Alle gasten worden op gelijke wijze gastvrij ontvangen. Aan elke gast wordt aan het einde van de avond, bij het vragen naar de rekening, hetzelfde dessert aangeboden door het huis. Dimitris en Stelios vertellen over hun gasten zonder te roddelen, zij vertellen om een brug te slaan tussen hun gasten en ervoor te zorgen dat zij elkaar beter leren kennen. Gasten lijken, omdat ze vrienden van de ‘familie’ zijn, met elkaar verbonden. Dat levert mooie gesprekken en nieuwe vriendschappen.
Dit gevoel herken je in het restaurant van Dimitris en Stelios. Alle gasten worden op gelijke wijze gastvrij ontvangen. Aan elke gast wordt aan het einde van de avond, bij het vragen naar de rekening, hetzelfde dessert aangeboden door het huis. Dimitris en Stelios vertellen over hun gasten zonder te roddelen, zij vertellen om een brug te slaan tussen hun gasten en ervoor te zorgen dat zij elkaar beter leren kennen. Gasten lijken, omdat ze vrienden van de ‘familie’ zijn, met elkaar verbonden. Dat levert mooie gesprekken en nieuwe vriendschappen.
Ik heb mijn koffer gepakt
In mijn koffer zit ‘ je geeft met je hart’ .
Met je hart geven is meer dan ‘wie niet kan
delen kan ook niet vermenigvuldigen’. Het is niet weloverwogen kiezen wat je
geeft en waarom je dat zou doen. Als je geeft uit je hart neem je jezelf niet als uitgangspunt, maar de ander.
Ik stop ook in mijn koffer: ‘eenieder op gelijke wijze
onbevangen benaderen’ omdat ik daar de prachtigste effecten van heb gezien bij Dimitris en Stelios. Nieuwsgierig en zonder vooroordelen je gasten
ontvangen. Het lijkt zo simpel, maar lukt me dat altijd?
“Dimitris
heb je nog meer geheimen?”
“Ja nog
één, maar als mijn vrouw dat hoort heb ik echt een stevig probleem. Wanneer ik
de Lotto win koop ik onze voetbalclub en word ik President en zitten ze binnen
twee jaar in de hoogste divisie!”.