Ik hoor u al zeggen ‘niets beters te doen tijdens
je vakantie dan bloggen?’
Vreemd dat het na een paar dagen vakantie,
rust, schoonheid en warmte lijkt alsof je beter ziet, ruikt en hoort.
En dat je de vraagstukken waar je dagelijks
mee bezig bent in je werk in een ander perspectief ziet of denkt te zien.
Gisteren wandelden we een stevig eind; een
route met veel stijgen en gelukkig daarna ook weer veel dalen. Halverwege de
tocht zochten we een plekje om te lunchen. In het dorpje Stalos zagen we een
kleine taverne met wat tafels en stoelen op straat. ‘Ja hoor’ verzekerde de
gastheer ‘hier kan je ook eten’ en hij bracht ons de kaart. De kaart bevatte
meerdere gerechten, echter deze dag was de keuze beperkt tot twee. Laten we die
nemen zeiden we en leunden glimlachend achterover. De jongeman ging aan het
werk, we hoorden het sissen van de grill, het rammelen van pannen en langzaam
bereikten ons heerlijke geuren. Met een stralend gezicht kwam hij ons de
gerechten serveren, we hebben genoten van pure smaken en het prachtige
uitzicht.
Elke avond eten we bij Dimitris en Stelios,
eigenaren van het restaurant Horiatiko. In het dorpje liggen twee restaurants
naast elkaar en het vreemde is dat het ene restaurant geen gasten heeft en het
andere restaurant elke avond vol is. Toen wij vorig jaar moesten kiezen waar we
zouden gaan eten hebben we zekerheidshalve maar gekozen voor het druk bezochte
restaurant Horiatiko. Wij vroegen ons wel of waarom er zo’n enorm verschil zat
in het aantal gasten.
Vorig jaar hebben we bijna elke avond bij
Dimitris en Stelios Kastrinakis gegeten en ook deze week eten we elke avond bij
Horiatiko. Het geheim denken we inmiddels te kennen en wij genieten er enorm
van.
In de komende blogs vertel ik u wat het geheim
van Dimitris is, ik ga hem deze week daarvoor
speciaal interviewen bij een heerlijk kopje koffie. Het blijft immers vakantie.
Hartelijke groet vanuit Kreta,
Charlotte van Zuylen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten