Het waait vandaag behoorlijk, maar de zon
zorgt voor een behaaglijke warmte.
Rond elf uur ga ik, volgens afspraak, koffie drinken bij Dimitris .
Bij het restaurant staat Petrus op, die met
zijn 72 jaar de oudste medewerker is, om me te begroeten met een handkus. (Morgen
meer over deze bijzondere medewerker! )
Bij een lekker kopje koffie op het terras begint
Dimitris te vertellen over zijn bedrijf, familie, vrienden, hobby’s en het
leven op Kreta.
“Gasten zijn vrienden; je geeft met je hart en
dan ontvang je ook met je hart. Vrienden geef je een hand of omarm je. Ik kijk
iedere gast, in ieder geval bij aankomst
en vertrek, in de ogen. Elkaar aankijken kan een uitnodiging zijn verder te
praten”.
“Natuurlijk kom je bij ons om te eten, maar je
hier thuis voelen en mensen kunnen ontmoeten is minstens net zo belangrijk.
Hier ontstaan vriendschappen en dan is het fijn dat je daarbij ook lekker kunt
eten en drinken”, grijnst Dimitris.
Ook via faceboek houden Dimitris en Stelios
contact met gasten. Even vragen hoe de reis was of hoe een operatie verlopen
is. Dimitris vertelt dat het hem goed gedaan had zoveel berichtjes en mailtjes te ontvangen van gasten toen hij een paar jaar
geleden ziek was.
“Maar Dimitris”, vraag ik hem “hoe houd je dat
vol, elke dag zeven maanden lang zoveel mensen zien, ze enthousiast ontvangen
en met ze praten?”. Hij kijkt me verbaasd aan en zegt: “ ik houd van mensen, ik
ben blij dat ik kennis mag maken met zoveel verschillende mensen. Al die mensen
hebben andere verhalen, zij leven ergens anders en daar ben ik gewoon nieuwsgierig
naar”.
Het terras begint vol te lopen. Lunchgasten?
Nee, vrienden die Dimitris samen met Petrus allemaal enthousiast ontvangt. “Sorry”
zegt hij tegen me, “zou nog wel uren willen praten. Kom anders morgen weer op
de koffie!”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten