Totaal aantal pageviews

maandag 6 juli 2015

Weg met ‘veranderen’ en stop met ‘verandermanagement!’

Een zomeroverpeinzing

Van de ene status quo in de andere
Bijvoorbeeld: Je verandert je woonkamer, deels ander meubilair er in,  wat meubels  verzetten, iets anders aan de muur of andere kleuren.  Wanneer je al je voorgenomen, of gaandeweg ontstane ideeën hebt doorgevoerd , dan ben je op een gegeven moment klaar. Je ploft moe van al dat gedoe in de bank die nu opeens op een andere plek staat en je hebt het idee dat het zo moet zijn, al moet je er nog wel even aan wennen. 
Je gaat van de ene situatie naar de andere en dat noemen we dan de verandering.  Van de ene status quo in de andere.

Kunnen we dat woord veranderen dan wel gebruiken voor mensen en organisaties? Of past dat niet? Is het niet zo dat organisaties en mensen altijd in beweging zijn en dat de status quo de voortdurende beweging of het proces van veranderen is?
Moet je het dan nog hebben over veranderen of is het dan ontwikkeling of groei?

Weerstand?
Zou het kunnen dat mensen meer moeite hebben met het begrip ‘veranderen’ en minder met groei en ontwikkeling? De laatste klinken meer als organische processen die bij het leven horen, maar wel te beïnvloeden zijn. Iedereen ontwikkelt zich een leven lang…….
Wat zou het doen wanneer je er echt van overtuigd bent dat je gewoon altijd op weg bent, je aan het ontwikkelen bent; de weg is de herberg? Zou dat niet juist een rustig gevoel geven? Je hoeft je dan ook nooit te haasten want je bent al op weg, je bent je bewust van het nu en van je huidige situatie en weet dat je straks al weer een stapje verder bent.

Hoe we denken over weerstand, waar de ene verandermanager heel andere ideeën over heeft dan de andere (De Caluwe),  zou dat kunnen veranderen wanneer je denkt in termen van ontwikkeling?  ‘Iedereen’ kent inmiddels de term ‘mensen willen wel veranderen maar niet veranderd worden’.  Zijn de woorden ontwikkeling en groei niet meer gericht op de persoon en lijkt het of veranderen van buiten komt?

Ontwikkelen is niet te managen alleen te  leiden.
Verandermanagement is daarom naar mijn idee ook niet meer van deze tijd.  Management duidt op plannen, organiseren, sturen, beheersen (Jan Moen). Gaat het in organisaties niet om leidinggeven aan ontwikkeling, waarin op de eerste plaats de persoon zelf zijn eigen ontwikkelproces leidt maar daarin gefaciliteerd en geholpen wordt door de leidinggevende?
Maar ja, hoe gaan we dat nu noemen. Ik ben d’r nog niet uit en dat is wel erg onhandig voor een ‘voormalig’ verandermanager.

Mooi motto hadden wij: veranderen doe je maar mooi zelf!

Ander mooi motto hebben we trouwens ook: ontwikkelen en groeien doe je (van)zelf!  
(en daar kunnen wij een mooie en zinnige rol in spelen)

vrijdag 3 juli 2015

Boeksalon 'begin met het waarom' Sinek




BOEKSALON SIMON SINEK 'begin met het waarom'
Een prachtige middag met een goed gezelschap, waardevolle gesprekken en verrassende inzichten.
Vandaag kregen we al bericht van een van de gasten dat hij zijn website zou gaan aanpassen; zijn why moest zichtbaarder worden!

zaterdag 3 mei 2014

Dimitris geheim 5 Wat ik meeneem in mijn koffer













Bij het nalezen van mijn blogs over Dimitris geheim denk ik een parallel te zien met Ingvar Kamprad, de oprichter van Ikea. Ik realiseer me dat Dimitris in zijn restaurant Horiatiko veel Scandinavische gasten heeft. Zou dat toeval zijn?

Personeel is familie 
Ook Ingvar Kamprad schenkt, net als Dimitris, veel aandacht aan zijn personeel. Op een personeelsfeest van Ikea omarmde hij alle 1.000 aanwezige medewerkers om zijn gevoel van verbondenheid met hen uit te drukken.
Men werkt niet alleen bij Ikea, maar is fervent aanhanger van de visie van zijn verkondiger.
Geen stropdas, geen eigen kantoor, maar een platte organisatie. Dat geeft vorm aan de gelijkheid die Kamprad belangrijk vindt. Zo blijven communicatiekanalen volgens Kamprad kort, eenvoudig en natuurlijk. Ieder spreekt elkaar aan met je en jij en noemt elkaar bij de voornaam. Tutoyeren biedt volgens hem de mogelijkheid om waarden als openheid, verdraagzaamheid en saamhorigheid inhoud te geven.

Klanten zijn vrienden
Ikea-klanten lopen door de winkel en hebben het gevoel dat ze zich onder gelijkgezinden bevinden. In een familiaire en ongedwongen sfeer. Het personeel maakt een ontspannen indruk. Het familiegevoel lijkt wel overgesprongen op de klanten. En als beloning voor het harde werken van de klant, reken maar dat ik uit ervaring spreek met twee dochters die gestudeerd hebben en wel zes keer verhuisd zijn, is er bij de kassa (waar je met je familycard kan profiteren van voordelen) een hotdog of een soft ijsje.
Dit gevoel herken je in het restaurant van Dimitris en Stelios. Alle gasten worden op gelijke wijze gastvrij ontvangen. Aan elke gast wordt aan het einde van de avond, bij het vragen naar de rekening, hetzelfde dessert aangeboden door het huis. Dimitris en Stelios vertellen over hun gasten zonder te roddelen, zij vertellen om een brug te slaan tussen hun gasten en ervoor te zorgen dat zij elkaar beter leren kennen. Gasten lijken, omdat ze vrienden van de ‘familie’ zijn,  met elkaar verbonden. Dat levert mooie gesprekken en nieuwe vriendschappen.

Ik heb mijn koffer gepakt
In mijn koffer zit ‘ je geeft met je hart’ .
Met je hart geven is meer dan ‘wie niet kan delen kan ook niet vermenigvuldigen’. Het is niet weloverwogen kiezen wat je geeft en waarom je dat zou doen. Als je geeft uit je hart neem je jezelf niet als uitgangspunt, maar de ander.

Ik stop ook in mijn koffer: ‘eenieder op gelijke wijze onbevangen benaderen’  omdat ik daar de prachtigste effecten van heb gezien bij Dimitris en Stelios. Nieuwsgierig en zonder vooroordelen je gasten ontvangen. Het lijkt zo simpel, maar lukt me dat altijd?

“Dimitris heb je nog meer geheimen?”
“Ja nog één, maar als mijn vrouw dat hoort heb ik echt een stevig probleem. Wanneer ik de Lotto win koop ik onze voetbalclub en word ik President en zitten ze binnen twee jaar in de hoogste divisie!”.